उदर भरण नोहे...

पदार्थ तेच... परंपरा तीच... पद्धत अधिक स्मार्ट! मुळातच स्मार्ट असणाऱ्या पुणेकरांना अधिक स्मार्ट पद्धतीने रुचकर आणि चविष्ट भोजन देण्यास सदैव कटिबद्ध असलेले आणि तब्बल 9 दशकाहून अधिक आणि 93 वर्षांची परंपरा असणारे न्यू पूना बोर्डिंग हाऊस यांच्यासाठी खास आजचा ब्लॉग..

नुकतेच पूना बोर्डिंग हाऊस यांनी त्यांच्या 94 व्या वर्षात पदार्पण केले. सदाशिव पेठेत स्थित असलेल्या आणि अगदी घरच्या सारखे लज्जतदार जेवण देणाऱ्या या हॉटेलयुक्त खानावळीत मी गेली काही वर्ष पुण्यात आलो की इकडे भेट देतोच. पुण्यात सदाशिव पेठ आणि जवळपासच्या भागात अशी अनेक हॉटेल्स आहेत की जिथे अत्यंत स्वादिष्ट भोजन मिळते पण जी सात्विकता मला पूना बोर्डिंग च्या भोजनात मला मिळाली ती अन्यत्र कुठेच नाही. 120 रु. च्या लिमिटेड थाळी मध्ये 4 पोळ्या, एक साधी भाजी, एक रस्सा भाजी, कोशिंबीर, आमटी, शुद्ध दहयाची एक भरलेली वाटी आणि एक स्वीट डिश जसे की फ्रूट सलाड़..अहाहा ते फ्रूट सलाड़ म्हणजे जणू की अमृतच.. लिमिटेड थाळीत जरी 4 पोळ्या या त्यांच्या पुणेरी पाटीत लिहिल्या असल्या तरीही जर पाचवी अतिरिक्त पोळी घेतली तरी कुठल्याही टिपिकल पुणेरी तिरकस नज़रेने अजिबात बघितले जात नाही.. इतक्या गरमागरम आणि सुंदर पोळ्या असतात जोडीला बटाटयाची भाजी, कोशिंबीर, रस्सा भाजी आणि दही असते की एक जास्त पोळी घेण्याचा मोहच आवरत नाही हो.. अन्न हे पूर्णब्रह्म असल्याने आपण ताटात वाढलेले सर्व काहीच संपवतोच पण तिथे अशी कुठलीही पाटी नाही की पानातील सगळे भोजन संपवल्यास मूळ बिलात 30 रु सूट मिळेल वगैरे वगैरे... सांगण्याच तात्पर्य इतकच की अशी प्रलोभन इथे नसताना देखील ताटात वाढलेल सर्वकाही प्रत्येक जण हा आवडीने संपवतोच...

आपल्याला इतर हॉटेल्स मध्ये विविध पदार्थ असलेले भोजन चाखायला मिळेलच पण खाण्याच्या बाबतीत अत्यंत चोखंदळ असलेल्या पुणेकरांच्या हृदयात वसलेले हे सात्विक भोजनालय म्हणजे पूना बोर्डिंग. येथे मनुष्य संतुष्ट नक्कीच होतो पण तृप्त नाही, पुन्हा येथे येण्याच्या ओढीने तो तृप्त होत नसावा.. तेथील सदगृहस्थ आणि पूना बोर्डिंग चे मालक श्री. सुहास उडपीकर हे स्वतः श्री ब्रह्मचैतन्य महाराज गोंदवलेकर यांचे अनुग्रहीत भक्त आहे जे माझे स्वतःचे प्रेरणास्थान आहे. अन्नदान हे ज्या सदगुरु गोंदवलेकर महाराज यांचे आयुष्यभर ब्रीद होते आणि देह ठेवल्यावर सुध्दा त्यांचे भक्तगण हे ब्रीद गेली 105 वर्षे कसोशीने पाळत आहेत.अर्थात साक्षात श्रीमहाराज यांची सत्ताच त्यांचेकडून हे करवून घेत आहे यात तसूभर शंका नाही.श्री. सुहास जी यांचे स्वतःचे म्हणणे आहे की श्रीमहाराजांच्या सत्तेशिवाय पूना बोर्डिंग येथील एक पान सुध्दा हालत नाही आणि सत्वगुणाने युक्त असे सुगरास भोजन घेतल्यावर परतताना कित्येक दिवस त्याची चव अक्षरशः जिभेवर रेंगाळते. इथे आलो की मला गुलाबजाम हा चित्रपटच डोळ्यासमोरुन तरळतो. त्यातील अभिनेता सिद्दार्थ चांदेकर हा ज्याप्रमाणे डेक्कन एक्सप्रेस पकडून दुपारी पुण्यात सदाशिव पेठेत येतो आणि ड़ब्यातील अविट गोडी असलेल्या जेवणाचा आस्वाद घेऊन थेट सोनाली कुलकर्णीचे घर गाठतो आणि विचारतो मला असा स्वयंपाक करायला शिकवाल का? आणि तसच मला कधीकधी पूना बोर्डिंग च्या मालकांना विचारावस वाटत... पुण्यात इतक्या वर्षाची परंपरा असून देखील पूना बोर्डिंग ने आपली पब्लिसिटी व्हावी यासाठी कुठल्याही प्रकारची जाहिरात केली नाहीये आणि इतक्या महागाईच्या जमान्यात सुद्धा त्यांचे जेवण हे अतिशय माफक दरात मिळते याच एकाच वेळी कौतुक आणि आश्चर्य दोन्ही वाटत.. फ़क्त नी फ़क्त Mouth Publicity च्या आधारावर गेली 93 वर्षे चालत आहे आणि चालत राहील..

आता पुण्यातील इतक्या प्रसिद्ध असलेल्या न्यू पूना बोर्डिंग बद्दल मीच पुणेकरांना सांगण म्हणजे लहान तोंडी मोठा घास घेण्यासारख आहे पण जर पुण्यात मध्यवर्ती भागात राहून सुद्धा जर याबद्दल आपणास माहिती नसेल तर तुज आहे तुजपाशी.. असच म्हणाव लागेल. पुणे व्यतिरिक्त मुंबई किंवा अन्यत्र स्थित असलेल्या लोकांपर्यंत हे पोचाव io केला हा ब्लॉग लिहिण्याचा अट्टाहास.. तर इथे अवश्य भेट दया आणि सुग्रास आणि परिपूर्ण नवरसयुक्त सात्विक भोजनाचा आस्वाद घ्या..😋


धन्यवाद!

©आनंद अरुण लेले.

आणि आणि आणि.......

डॉ. काशिनाथ घाणेकर ही रंगभूमीला लागलेली किड आहे या वाक्याने चित्रपटाची सुरुवात होते... पण आपल्या हे ध्यानात येत नाही की तीच कीड़ आहे जीने एके काळी नाट्यगृहातील शांतता पोखरुन काढत प्रेक्षकांची दाद मिळवली होती.. हा सिनेमा मी 10 ते 12 दिवसांपूर्वीच बघितला आहे. पण तरीही चित्रपटाबद्दल लिहिण्यासाठी थांबलो होतो.. कारण इतक्या अजरामर असलेल्या अभिनेत्याबद्दल माझ्यासारखा साधारण माणूस लिहिणार तरी क़ाय! चित्रपट बघण्यापूर्वी काशिनाथ घाणेकर हे फ़क्त एक उत्तम अभिनेता होते एवढंच क़ाय ते मी जाणून होतो. मी त्यांच्या व्यक्तित्वावर आधारित किंवा त्यांच वर्णन करणार कुठलही पुस्तक वाचल नव्हतं आणि मुळातच मी असच ठरवल होत की अतिरिक्त माहिती मिळवण्यापेक्षा चित्रपट प्रत्यक्ष बघून मला त्यातून जे काही उमगेल तेच मी लिहिणार...

आणि डॉ. काशिनाथ घाणेकर ही कथा चित्रपटाच्या सुरूवातीपासून ते अखेरपर्यंत संपूर्णपणे डॉ. काशिनाथ घाणेकर या व्यक्तिरेखेभोवतीच फिरत राहते आणि इतर कुठल्याही भूमिकेला त्यांच्या वरचढ ठरू देत नाही हे लेखक-दिग्दर्शक अभिजीत देशपांडे यांच कौशल्य आहे. दंतशास्त्रात विद्यापीठातून सुवर्णपदक मिळवलेला विद्यार्थी आणि एक अत्यंत प्रवीण दंतचिकित्सक Back stage वर प्रोम्टींग ची कामे करता करता अभिनयाच्या ओढ़ीने कसा रंगभुमीकड़े वळतो आणि 50 ते 60 च्या दशकात नाट्यगृहाकड़े पाठ फिरवलेल्या विरक्त प्रेक्षकांना आपल्या अभिनय कौशल्याने कसा खेचून आणतो हे बघायला मिळत.. संभाजी म्हणजे फ़क्त उंच आणि पिळदार शरीरयष्टि या प्रचलित गैरसमजांवर घाव घालत फ़क्त शस्त्र किंवा शरीरयष्टी नाही तर आपल्या स्वभावातून संभाजीच हुबेहुब दर्शन घडवणारे काशिनाथ आपल्याला बघायला मिळतात.. अजून एक गोष्ट पाहायला मिळाली ती म्हणजे नाटकात एखाद्या राजाचा किंवा भिका-याचा रोल करणारा मनुष्य हा त्याच्या वास्तविक आयुष्यातही तसा असतोच अस नाही. त्यामुळे आपल्याला जे पात्र किंवा जी भूमिका करायला मिळते आहे ती लहान किंवा मोठी आहे याचा विचार न करता त्या भूमिकेत झोकून देऊन त्या पात्रालाच आपली ओळख कशी बनवायची हे डॉक्टरांच्या "अश्रुंची झाली फुले" या नाटकातील लाल्या या पात्राकडे बघून कळत. रंगभूमीवर आपल्या फ़क्त entryलाच टाळ्या आणि शिट्टी मिळवणारे आणि अत्यंत क्षुल्लक जसे की एकदम कड़ड़क, उसमे क्या है या साध्या वाक्यानेच भाव खाऊन जाणारे, जोपर्यंत आपण आपली स्वतःची लाल करून घेत नाही तोपर्यंत लाल्या होत नाही.. अगदी खरय, पण त्यानंतर आपल्याला बघायला मिळणारा लाल्या हा लालित्यपूर्ण असतो..

चित्रपटातील इतर महत्वाच्या पात्रांनी साकारलेल्या उत्तम भूमिकेमुळे चित्रपट घडवण्यात अत्यंत मोलाचा वाटा आहे. जसे की, इरावती भिड़े, मा. दत्ताराम, वसंत कानेटकर, सुलोचना दीदी, कांचन घाणेकर, भालजी पेंढारकर, डॉ. श्रीराम लागू आणि पंत म्हणजेच प्रभाकर पणशीकर.. सुरूवातीपासून ते शेवटपर्यंत कोणत्याही परिस्थितीत आपल्या मित्राची साथ न सोडता कानेटकर आणि घाणेकर हा तिढा कायमस्वरूपी सोडवून डॉ. काशिनाथ घाणेकर यांना पुन्हा रंगभूमीकड़े वळवण्यात पंत यांचा सिंहाचा वाटा आहे. आयुष्याच्या प्रत्येक वळणावर डॉक्टरांच्या पाठिमागे खंबीरपणे उभे राहिलेले प्रभाकर पणशीकर आपणास पहायला मिळतात. सिनेमँटोग्राफी अतिशय उत्तम झालीय, 1950-60च्या दशकातला काळ अत्यंत हुबेहुब उभा केला आहे. इरावती भिड़े म्हणजेच डॉ. यांच्या पहिल्या पत्नी. त्या किती समजूतदार होत्या, आपला नवरा परस्त्रीकड़े आकर्षित होतोय आणि तिच्या प्रेमात आकंठ बुडालाय हे माहित असून देखील स्वतःला सावरुन उलट डॉ.यांचीच समजूत घालणारी इरावती ही कदाचित पहिलीच अशी स्त्री असेल.. वैदेही परशुरामी हिने कांचन घाणेकर यांची भूमिका अत्यंत सुंदर रीतीने साकारली आहे. तिची वेशभूषा, केशभूषा, मेकअपने कांचन घाणेकर यांच्या अभिनयाला एक वेगळच सौंदर्य प्राप्त होत.

आपल्या आगामीच्या उमेदीच्या काळात आपल्या प्रतिभेमुळे दिवसाला नाटकाचे 3 प्रयोग करणारे काशिनाथ हे स्वतः डॉ. असून सुद्धा नाटकप्रयोगाच्या वेळापत्रकात स्वतःच वेळापत्रक न जपल्याने, बेदरकार वागण्याने, तब्येतीकड़े दुर्लक्ष केल्याने प्रकृति अस्वास्थ्याने डोके वर काढले आणि नको त्या आजारांना आग्रहाचे आमंत्रणच मिळाले. त्यामुळे लाडक्या त्यांना रंगभूमीवरुन काही काळासाठी माघार घ्यावी लागली आणि एखाद्या झंझावाताप्रमाणे सुरु झालेल काशिनाथ पर्व काही काळासाठी स्थगित झाल

चित्रपटाच्या उत्तरार्धात वास्तववादी अभिनेता आणि रंगभूमीलाच आपली वास्तविकता मानून जगणारा अभिनेता यांच्यातील द्वंद्व म्हणजेच डॉ. श्रीराम लागू आणि डॉ. काशिनाथ घाणेकर यांच्यातील एक लोकचर्चित महायुद्ध उभ केल आहे. रंगभूमीवर एकीकडे श्रीराम पर्व यशाची शिखर गाठत असताना त्याची यत्किंचितही परवा न करता आपल नाण अजूनही तितकच खणखणीत आहे, आपणच वरचढ आहोत याचा पुरेपुर प्रत्यय देणारे आणि त्यांची लोकप्रियता ही तिळमात्रही कमी न झालेले डॉ. काशिनाथ घाणेकर हे एखाद्या गरुड़ पक्षाप्रमाणे तितक्याच ताकदीने पुन्हा रंगभुमीकड़े झेपावतात.. सुमित राघवन याने सुद्धा तितक्याच शांत, समग्र, एकाग्र आणि आपल्या अभिनयाशी सतत एकनिष्ठ असणा-या डॉ. श्रीराम लागू यांची भूमिका जशीच्या तशी साकारण्याचा उत्तम प्रयत्न केलेला दिसून येतो..
आपल्या आयुष्याच्या उत्तरार्धात एकंदरीतच लहरी वागण्यामुळे भूमिका आणि अभिनय मिळवताना डॉ. काशिनाथ घाणेकर यांना थोड़ा संघर्ष करावा लागलेला बघायला मिळतो. म्हणजे पूर्वार्धात अनेक चित्रपटांच्या भूमिकेच्या ऑफर्स येत असूनही नैसर्गिक अभिनय करता येत नाही म्हणून रंगभूमीशी खिळून राहिलेले पण नंतरच्या काळात चित्रपटात कामे करताना दिसतात. डॉ. काशिनाथ घाणेकर हे नाव ऐकल की सर्वप्रथम माझ्या डोळ्यासमोर येतात ते गोमु संगतीन या गाण्यात आशा काळे सोबत नृत्य करणारे, पण चित्रपट बघितल्यावर अस लक्षात आल की त्यांच्या नृत्याविष्काराची अनोखी छाप प्रेक्षकांवर पाडणा-या डॉ. काशिनाथ घाणेकर यांच्यासाठी हया गोष्टी अतिशय दुय्यम आणि नगण्य होत्या. गोमु संगतीन हे गाणं अतिशय चपखल आणि हुबेहुब साकारल आहे, फुलवा खामकर यांच्या नृत्यदिग्दर्शन लाभल्याने सुबोध भावे आणि प्राजक्ता माळी यांनी हे तितकच छान वठवल सुद्धा आहे..सुबोध भावे याच तर कराव तितक कौतुक कमीच आहे. इतिहासातील कुठल्याही भूमिकेला स्वतःची वेगळी ओळख प्राप्त करून देऊन पुन्हा एकदा नवीन इतिहास घडवणारा बहुआयामी अभिनेता म्हणजे साक्षात सुबोध भावे....

सुरूवातीच्या काळात दारू न पिता देखील एखाद्या दारुड़याची भूमिका बखुबी निभावणारे डॉ. काशिनाथ घाणेकर हे लहरी वागण्यामुळे आणि अति व्यसनाधीनतेमुळे हाती असलेल्या भूमिका सुध्दा गमावताना दिसतात आणि पुन्हा एकदा काही काळासाठी रंगभूमीपासून दूर होतात, पण हारत नाहीत. जिद्द, आत्मविश्वास आणि रंगभूमीवरच नितांत प्रेम आणि पंतांसारख्या जिवलग मित्राची साथ त्यांना पुन्हा एक नवीन सुरुवात करायला भाग पाड़ते. पण कस असत ना आपल्या जड़णघड़णीत कर्म आणि नशीब यांचा सारखाच वाटा असतो. त्यामुळे जेव्हा नशीब सुद्धा आपल्याला संधी द्यायला तयार असत पण कधीकधी आपल संचित आणि आपली पूर्वकर्मेच ही संधी आपल्याकडून हिरावून घेतात. कदाचित डॉ. काशिनाथ घाणेकर यांच्या बाबतीत सुद्धा हेच झाल असाव. आयुष्याच्या अखेरच्या क्षणी, अखेरच्या प्रयोगाच्या वेळी त्यांनी उमेद सोडली नाही. पण त्यांना नियतीची साथ काही लाभली नाही..

मराठी रंगभूमीवर ज्याच्यासाठी पहिल्यांदा शिट्टी वाजली, जो क़ायमच या क्षेत्राचा लाडका होता, आपल नाव शेवटी लावण्याची प्रथा सुरु करणारा पहिला कलाकार अभिनेता, स्वतःला रंगभूमीवरचा पहिला नाही तर अखेरचा सुपरस्टार म्हणवणारा पण अखेरचा सुपरस्टार असून सुध्दा सगळ्यांच्या आधी, सर्वात पहिले जगाच्या रंगभूमीवरुन Exit घेणारा पहिला सुपरस्टार म्हणजेच

आणि  आणि  आणि.......

डॉ. काशिनाथ घाणेकर..

धन्यवाद!

©आनंद अरुण लेले.

"ती" - भाव, प्रेम, त्याग यांचा त्रिवेणी संगम

नमस्कार मंड़ळी, कसे आहात आपण सर्वजण? सर्वप्रथम आपल्या सर्वाना दिवाळीच्या खूप सा-या शुभेच्छा!

आज बरेच दिवसांनी पुन्हा एक नवीन ब्लॉग घेऊन मी आपल्या भेटीला आलोय. नुकत्याच माझ्या प्रवास जीवनाचा की मृत्यूचा?? या ब्लॉग ने १००० views cross केले. तुम्ही सर्वानी प्रवास ही Short film तुमच्या समोर नसताना सुद्धा माझ्या ब्लॉग ला इतक भरभरून प्रेम दिल त्याबद्दल तुमचे मनापासून आभार...

आज मी जो ब्लॉग आपल्यासमोर प्रस्तुत करत आहे तो म्हणजे माझी अजून एक Short film "ती"... जर आपण माझा मागचा ब्लॉग वाचला असेल तर आपल्याला माहित च असेल की काही तांत्रिक अडचणीमुळे आम्हाला प्रवास च पुन्हा शूट कराव लागल आणि अशा अचानक निर्णयामुळे पूर्वीच्या शूट मधील 7 पात्र ही फ़िल्म त्यांच्या व्यस्त वेळापत्रकामुळे सोडून गेले. तरी सुद्धा आम्ही तीन दिवसाच शूट हे एकाच दिवसात पूर्ण केल.. Mami Film Festival ची ऑगस्ट महिन्यातील शेवटची तारीख निघून गेल्याने प्रवास आम्हाला फ़िल्म फेस्टिवल साठी पाठवता आली नाही. पण दिवाळी नंतर पुन्हा mami film festival ची स्पर्धा सुरु होणार असल्याने प्रवास आम्ही त्या वेळी स्पर्धेत उतरवणार आहोत. त्यामुळे तुम्हाला अजून 1 ते दीड़ महीना प्रवास साठी थांबाव लागेल. प्रवास चा ब्लॉग मी आधीच सादर केल्यामुळे माझा वाचक वर्ग अतिशय उत्सुक होता. त्यामुळे आता क़ाय करायच हा प्रश्न मला सारखा भेडसावत होता..

प्रवास च्या शूट दरम्यान आमचा मित्र पराग याच्या मनात सहज एक कल्पना आली की आपण अजून एक short film बनवूयात का? आणि त्याच नाव असेल "ती"... मुळातच प्रवास चा आत्तपर्यंतच्या प्रवास पाहता आम्ही इतके थकलेलो आणि सध्या काही दिवस तरी कुठल्याही short film चा विचार करण्यास तयार नव्हतो. पण पराग अतिशय उत्सुक होता आणि त्याने या ती च एकच पालुपद लावल होत.. मला जो प्रश्न भेड़सावत होता त्याच उत्तर मिळाल्याने मी थोड़ा खुश झालो. प्रवास च्या शूट नंतर तब्बल 2 महीने आपल्या वाचक वर्गाला कस खिळवून ठेवता येईल याच्या विचारात मी होतो.. आणि तुम्हाला सांगतो कि फ़क्त माझ्या वाचक वर्गासाठी मी ती करण्याचा निर्णय घेतला...

ती करायच ठरल, पण आता मुख्य प्रश्न हा होता.. की कथा क़ाय असेल?, आवाज कोण देणाऱ?, शूटिंग कुठे करायच?, ती ची मुख्य भूमिका कोण साकारणार हा प्रश्न जास्त मोठा होता? पण एकदा ठरल की मग ठरल.. ती साठी मी जस सुचेल, जस आठवेल तस लिहायला सुरुवात केली आणि ती च लिखाण अखेर पूर्ण झालं. सुरुवातीला ती ही फ़िल्म आम्ही पुणे फ़िल्म फेस्टिवल साठी पाठवायच ठरवलेल.. त्यासाठी अक्षरशः युद्ध पातळीवर 15 ते 20 मुलींना विचारल. पण इतक्या आयत्या वेळी हे सगळ ठरल्यामुळे अगदी प्रवास सारखीच ती ला ही त्यांच्या व्यस्त वेळापत्रकामुळे ब-याच जणींनी नकार दिला. तरीही आम्ही प्रयत्न चालू ठेवले.. आणि अंततः ती या script साठी मला जशी अपेक्षित होती तशीच मुलगी मिळाली. कारण ती साठी मला अशी मुलगी हवी होती जी या ती च्या कथानकात फिट बसेल.. ती साठी अखेर जीने कुठलेही आढ़ेवेढे न घेता एका झटक्यात होकार दिला ती माझी अत्यंत चांगली मैत्रीण प्रज्ञा पोवळे... ती साठीचा माझा प्रज्ञाशोध अखेर संपला.. प्रज्ञा ला मी या आधी कधीच भेटलो नव्हतो, सोशल मीडिया मार्फ़त आम्ही एकमेकांना ओळखत होतो. तरी सुद्धा प्रज्ञा ती करण्यासाठी तयार झाली.. पण तोपर्यंत पुणे फ़िल्म फेस्टिवल ची शेवटची तारीख निघून गेली होती.. तरीही आमच्या दर्शकांना लवकरात लवकर काहीतरी बघायला मिळेल या हेतूने आम्ही ती साठी पुन्हा एकदा सज्ज झालो..शूटिंग आणि एडिटिंग ची धुरा सुयोग ने सांभाळली, पराग ने शूटिंग साठी जागा शोधली. ती च अर्ध्याहून जास्त शूट एका किल्ल्यावर केल आणि उर्वरित शूट पराग याच्या घरी केल..

ती च्या शूटिंग मध्ये आम्ही खूप धमाल केली.. प्रज्ञा आमच्यात नवीन होती तरी एका ओळखीत ती  मस्तपैकी मिसळली.. दिग्दर्शक सुयोग याने ती च शूटिंग अतिशय उत्तम रीतीने निभावल. शूटिंग च्या शेवटी किल्ल्यावरील तिथल्या स्थानिक लोकांनी आक्षेप घेण्याचा प्रयत्न केला.. पण प्रज्ञा चे बाबा म्हणजेच राजेश पोवळे काका आमच्या सोबत असल्याने ती च शूटिंग तसच चालू ठेवता आल.. राजेश काका यांचे मी मनापासून आभार मानतो कारण ते शुटिंग च्या सुरूवातीपासून शेवटपर्यंत आमच्या सोबत होते. ती ची संकल्पना ज्याला सर्वप्रथम सूचली तो आमचा मित्र पराग याला शूटिंग दरम्यान किल्ल्यावरील कठड्या वरुन उड़ी मारताना पडला पण सुदैवाने त्याला फारशी दुखापत झाली नाही. दिग्दर्शक सुयोग सावंत च्या जोडीला आमचा अजून एक मित्र अगम्य याची सुध्दा शूटिंग दरम्यान आम्हाला खुप मदत झाली.. पहिल्यावहिल्या प्रयत्नात इतके छान हावभाव आणि अभिनय केल्याने प्रज्ञा हिचे खूप कौतुक आणि पुन्हा एकदा मनापासून आभार! 

ती बघताना तुम्हाला खूप छान वाटेल. आजच्या या धरसोड वृतीच्या युगात प्रेमाची व्याख्याच लोक कुठे न कुठेतरी विसरत चालले आहे. प्रेम हे फ़क्त मिळवण्याची गोष्ट नाहीये तर करण्याची गोष्ट आहे. आपल्या प्रेमासाठी आपल्या प्रेमाचा त्याग कोणी केला असेल का? ते तुम्हाला या ती च्या माध्यमातून कदाचित जाणून घेता येऊ शकत. एका विशिष्ट दृष्टिकोनातून ती बघणा-या दर्शकांना ती कदाचित बहुभाषिक मौला मेरे बघितल्यासारखी जाणीव होऊ शकते😂 ती मध्ये ही script लिहिण्याचा माझा हा पहिलाच प्रयत्न, ती साठी मी आवाज सुद्धा दिला आहे. तर माझा आणि माझ्या पूर्ण ती या टीम चा छोटासा प्रयत्न तुम्हाला कसा वाटला ते मला आवर्जून सांगा.. 

सर्वप्रथम ती चा 1 मिनिटाचा टिझर पहा, ती ही Short film पहा. माझा ब्लॉग वाचा आणि त्यावर सुद्धा नक्की अभिप्राय दया. ती च्या टिझर आणि मुख्य फ़िल्म ची लिंक मी माझ्या ब्लॉग पोस्ट मध्ये देतो आहे.. ज्याप्रमाणे तुम्ही आत्तपर्यंत प्रवास ला जितक भरभरून प्रेम दिल आहे तितकच आणि त्याहीपेक्षा जास्त या "ती" ला द्याल अशी आशा करतो आणि येथेच काही काळ विरमतो...😌

 "ती" Teaser
https://youtu.be/0PzQRninWPg

"ती" Short Film
https://youtu.be/zolol3nFPyM

धन्यवाद!

©आनंद अरुण लेले.