साथ स्वतःचीच स्वतःला

साथ स्वतःचीच स्वतःला. ऐकायला किती नवल वाटत ना. कारण आयुष्य जगताना साथिची गरज कुठेही भासली तर जोड़ीदार लागतोच. थोडक्यात सांगायचं तर आजच्या भाषेत त्याला आपण partner अस म्हणतो. कुठला नवीन व्यवसाय सुरु करायचा, दोनाचे चार करायचे, साधी भाड़्याने रूम जरी घ्यायची असेल तर एकट्याला रूम परवडत नाही म्हणून partner हा लागतोच. काही काम आपण संघटित झाल्याशिवाय करू शकत नाही कारण टाळी ही एका हाताने वाजत नसते.  मुंग्यांना अन्न जमा करण्यासाठी, मधमाशांना पोळं बनविण्यासाठी, चिमण्यांना घरट बांधण्यासाठी,  Mouse,CPU, Keyboard आणि Monitor ला एकत्र यावे लागते computer चालवायला, नीरांजन, वात व ज्योत यांना तेवत राहावे लागते. प्रकाश देण्यासाठी, पाणी, वाफ, ढग आणि सूर्य यांना जलचक्र पूर्ण करण्यासाठी एकमेकांची साथ लागते. अहो सजीव च क़ाय पण निर्जीव वस्तूंनाही कार्य करण्यासाठी एकत्र यावे लागते.  


संसाराच्या रहाटगाड़ग्यात वावरताना सुखाला-दुःखाची, हास्याला-रडण्याची,  करुणेला- क्षमेची, याचनेला - दातृत्वाची... म्हणजे जगातली कुठलीही गोष्ट का असेना, भौतिक, आत्मिक, कायिक, वाचिक, मानसिक, आध्यात्मिक आणि वैश्विक पातळीवर सर्वांनाच साथ लागते. साक्षात हे जग जिच्यामुळे उत्पन्न झालं ती विधिकन्यका, जगदजननी आदिशक्ति! तिला ही मूर्त स्वरुपात यायला शिवतत्वाची साथ लागलेली. सूक्ष्मातल्या सूक्ष्म अणुलाही रेणुची साथ लागते. हे माहित असुनही माणूस अहंकार, लोभ, क्रोध, मोह, मद, मत्सर या षड्रिपुंचे गाठोंडे घेऊन फिरत असतो. पण निसर्ग ही गोष्ट जाणून आहे त्यामुळे सगळ्यांच संतुलन राखून आहे. माणूस मात्र ही गोष्ट विसरताना दिसतोय आणि ते ही पृथ्वीवरचा एकमात्र समाजशील प्राणी असून सुद्धा! पृथ्वीवर 6 अब्जाच्या महाकाय संख्येने वास्तव्य करीत असून देखील भूतलावरच्या प्रचंड गर्दीत सुद्धा तो एकटा पडलाय. आजकालची हायटेक साधने ही खरतर काळाची गरज नसून या गर्दीत कुठेतरी एकाकी पडलेल्या माणसाला रमविण्याची साधने आहेत. या हाईटेक साधनांनी माणूस जग जोडतोय की स्वतःलाच जगापासुन तोड़तोय. पूर्वी शेजारच्या घरात काही झाल की एका हाकेत धावत निघणारा माणूस आज सिमेंट, कॉन्क्रेट च्या काटेरी कुंपणात स्वतःलाच कोडुंन बसलाय.  जग हे बंदिशाळा, कुणी न येथे भला चांगला, जो तो पथ चुकलेला!  जो तो फक्त स्वतःच्या वाटेवर नुसता धावतोय. जन्माला ही एकटाच येतो आणि जातो ही एकटाच!


आपण या जगात येताना एकटे येत असलो तरी 2 गोष्टी सोबत घेऊन येतो ते म्हणजे शरीर आणि मन.  या एकाच नाण्याच्या 2 बाजू आहेत. मन हे आपल्या देहाचा कणा आहे. त्यामुळे जीवनात जरी एकटे जगत असलो तरी स्वतःला स्वतःची साथ लागते. आपल्या सभोवतालच्या जीवनात जर काही गड़बड़ असेल तर त्याचे कारण आपल्या अंतरंगात दडलेले आहे कारण मनात जर अशांतता असेल तर या जगात कुठेही शांतता लाभणार नाही. आता पूर्वीसारखी हसवणारी, करमणुकीची साधने सतत मिळणार नाहीत. त्यामुळे स्वतःच्या डोक्यात च एक Self Entertaining Device हे Develop कराव लागेल. सुख-दुःख, आनंद-क्लेश या दृष्टीने जगाकडे बघण्यापेक्षा वास्तविकतेने बघण गरजेच आहे. यातच सगळ्यांच गमक आहे. तरच आपण या सगळ्यातुन पार होऊन आपल संतुलन सदोदित राखु शकतो.

शेवटी एक च म्हणेन,

"मन भरकटेलच कशाला?
जेव्हा साथ स्वतःचीच स्वतःला".

धन्यवाद!

आनंद लेले.