वा-याच्या वेगाने वावरणा-या Web Series ची Wave

गेले 2 ते 3 वर्षांपासून वेब सीरीज, वाईन विडिओ आणि विविध प्रकारच्या प्रैंक विडिओ ने सोशल मीडिया जगतात अक्षरशः धुमाकूळ घातला आहे. कमीत कमी वेळात जास्तीत जास्त मनोरंजन करण्याच्या हेतूने निर्माण केल्या गेलेल्या या वेब सीरीज मुळे आजच्या तरुणाईला भुरळ पाडली आहे. त्याच मुख्य कारण म्हणजे आजच्या पीढ़ीकड़े फारसा वेळ नसल्याने आणि आपण ज्या वेळेत व्यस्त नसतो तेव्हा आपली आवडती टीवी मालिका ही त्या वेळेत लागत नसल्याने या वेब सीरीज ला सगळ्यात जास्त प्राधान्य तरुणाई कडून दिले जात आहे. कारण या वेब सीरीज सुद्धा साधारण 10-15 मिनिटांच्या असल्याने आणि यू ट्यूब वर सहज उपलब्ध होत असल्याने त्याच जास्त पाहिल्या जातात. तंत्रज्ञानाच्या क्षेत्रात वेगवेगळे बदल झाल्यामुळे  फेसबुक आणि इंस्टाग्राम च्या माध्यमातून ही वेगवेगळी तंत्र वापरून या वेब सीरीज विडिओ अजूनही आकर्षक पद्धतीने साकारता येतात. ज्याप्रमाणे टीवी मालिकांचे एपिसोड असतात त्याचप्रमाणे वेब सीरीज चे वेबिसोड असतात. कमीत कमी वेळेत जास्तीत जास्त प्रसिद्धिच्या झोतात आलेला प्रकार म्हणजे वेब सीरीज..


पण या वेब सीरीज च सगळ्यात मोठ लक्ष्य आणि हेतु हा असतो की कमीत कमी वेळात जास्तीत जास्त मनोरंजन करून पाहणा-यांना खिळवून ठेवणे. त्यामुळे विनोदाचे विविध प्रकार अवलंबले जातात. साध्या विनोदा बरोबरच द्वयर्थी विनोदांचा सुद्धा आधार यात घेतला जातो. इतकच नव्हे तर काही वेब सीरीज मध्ये शिव्या आणि अश्लील भाषेचा सर्रास वापर केला जातो. काही वेब सीरीज मध्ये तर सरळ-सरळ शिव्यांचा वापर केला गेलाय त्याबद्दल आधीच दर्शकांची माफी मागितलेल एक Disclaimer सादर केल जातं. हे म्हणजे तर थोबाडीत मारून नंतर सॉरी म्हणण्यासारख आहे. काही वेब सीरीज मध्ये मनोरंजनासाठी तर थेट बोल्ड दृश्यांचा देखील वापर केला जातो.

तर मला अस वाटत की यावर कुठे ना कुठेतरी मर्यादा असायला हवी. कारण देशातील 60 पेक्षाही जास्त टक्के वर्ग या वेब सीरीज ने खेचून घेतला आहे. पूर्वी एखादी शिवी चुकून तोंडावर आल्यावर खजील होणारा माणूस चार चौघात सर्रास शिव्या देतो. जसे एखादी मालिका अथवा सिनेमा बनवताना त्यांना ज्याप्रकारे नियम व अटी लागू होतात, तसेच वेब सीरीज बनवताना ही काही प्रोटोकॉल्स पाळणे यांच्यासाठी बंधनकारक करणे आवश्यक आहे. ते पाळले जात नसतील तर यू-ट्यूब सारख्या अत्यंत मोठ्या व्यासपीठा मार्फ़त ते बंधनकारक करण गरजेच आहे. आपल्याला हव त्या विषयांवर व्यक्त होण चुकीच नाहीये पण त्यासाठी ज्या चुकीच्या गोष्टींचा आधार घेतला जातोय हे साफ चूक आहे. कारण अशाही अनेक वेब सीरीज आहेत ज्या फ़क्त नी फ़क्त विनोदबुद्धी आणि रोजच्या दैनंदिन जीवनावर आधारित विषयांवर हाताळल्या जात असून सुध्दा त्यांनी करमणुकीचे अनेक उच्चांक गाठले आहेत. त्यामुळे वेब सीरीज बनवताना आपण क़ाय बनवतो आहोत आणि समाजावर त्याचे क़ाय दूरगामी परिणाम होतील याचा पूर्व विचार वेब सीरीज च्या निर्मात्यांनी करावा...


धन्यवाद!😊

आनंद लेले

अशी व्हावी पंढरीची वारी, जी जन्म-मरण फे-यातून तारी

खरोखरच पंढरीची वारी ही अध्यात्माच विद्यापीठ च आहे. 700 वर्षाहूंन सुद्धा अधिक वर्षे लोक आध्यात्मिक प्रगति व्हावी म्हणून पंढरीच्या वारीला जात आहेत. ही वारी जरी परमार्थाच प्रतीक असली तरी प्रपंच आणि परमार्थ याची सांगड घालणारी आहे. प्रपंचात राहत असताना आपण कसे वागावे याचे दाखले जणू आपल्याला या वारीतून मिळतात.  कॉर्पोरेट लेवल वर मैनेजमेंट ची बरीच मूल तत्वे ही वारी आपणास शिकवते. वर्षानुवर्षे त्याच शिस्तीत, मग कितीही पाऊस असो वा ऊन, न थकता आणि न चुकता हे वारकरी पंढरीला जातात. यातून ही वारी आपणास शिस्त आणि नियमितपणा शिकवते. वारी ही पायी करायची असल्याने ती सुरु झाल्यावर पूर्ण व्हायला कमीत कमी 20 ते 21 दिवस लागतात. पण बरोबर देवशयनी एकादशीच्या आदल्या दिवशी सगळे वारकरी पंढरीला पोहोचतात. ह्यातून ही वारी आपल्याला वेळेचे व्यवस्थापन शिकवते. वारी चालू असताना एका वेळेला हजारो ते लाखो वारकरी प्रवास करत असतात पण त्यांची लय ठरलेली असते.
इतके त्यांचा समन्वय असतो. पंढरीच्या वारीमुळे कुठेही ट्रैफिक जाम झालाय अस आजतागयत कधीही आपण ऐकल नसेल. इतक त्यांच संधान हे परमेश्वराशी जोड़ल असताना देखील ते कुठलाही नियम मोडत नाहीत.  


पंढरीची वारी म्हणजे भक्ति, अध्यात्म आणि कर्मयोग यांचा त्रिवेणी संगम च जणू. आपण आपल्या वास्तविक जगात कितीही शिकलेले असो, मोठ्या हुद्यावर काम करत असतो त्यामुळे समाजात आपल्या प्रत्येकाची एक प्रतिष्ठा आणि नावलौकिक असतो.. त्याला अनुसरूनच आपण वागत असतो.. पण इथे अस काहीच नसत.. एकदा का तुम्ही वारीत सामील झालात,मग तिथे मोठ्यातला मोठा माणूस असो वा लहानातला लहान असो, सगळे सारखेच.. इथे परस्परात कुठल्याही प्रकारचा भेदभाव नसतो. सर्वजण फ़क्त त्या विठ्ठलाची लेकरे..😊 म्हणजे प्रापंचिक आयुष्यात वावरताना ही आपण भौतिक जीवनात ही जी तात्पुरति सोंग घेऊन वावरत असतो त्याचा विसर आपल्याला या वारीत पडतो. थोडक्यात सांगायचं झाल तर बुद्धिबळाच्या पटलावर राजा, वजीर, प्याद या प्रत्येकाच स्थान वेगळ असत पण एकदा का ते डब्यात भरले की त्यांचे महत्व संपते. तसच काहीस आहे या वारीच..


परमार्थ, अध्यात्म तसेच वारी या गोष्टी ज्यांना सोप्या वाटतात तितक्या सोप्या त्या खरच नाहीयेत.  काही संतांनी भाजीपाला पिकवता पिकवता देवाच नाव घेऊन त्यांचा परमार्थ साधला असला तरीही परमार्थ हा काही बाजारचा भाजीपाला नव्हे.. परमार्थ म्हणजे "चणे खावे लोखंडाचे, तेव्हा ब्रह्मपदी नाचे" पण जर तो विट्ठलाच्या नाम घेत जर केला तर मग परमार्थ आणि वारी दोन्ही त्याच्या कृपेने सोप्प होईल आणि "ब्रह्मानंदी लागे टाळी, कोण देहाते सांभाळी" अशी या देहाची अवस्था होते...



धन्यवाद!😊

कु. आनंद लेले.